Ινομυαλγία, σωματική ασθένεια;

• Απρίλιος 26, 2024

Frida Kahlo Είναι μια υποχρεωτική αναφορά όταν μιλάμε για μεξικανική ζωγραφική. Ωστόσο, τώρα ο καλλιτέχνης αποκτά δημοτικότητα σε έναν διαφορετικό τομέα: τον γιατρό, για τον οποίο έχει γίνει μελέτη περίπτωσης. Αυτό συνέβη μετά το έτος 2000 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί μια ανάλυση του κλινικού σας φακέλου, της ζωής και της εργασίας σας.

Στο άρθρο αυτό προτάθηκε ότι η Frida Khalo υπέφερε από ινομυαλγία, ασθένεια άγνωστη εκείνη την εποχή, που την επηρέασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της και που αντανακλάται στην τέχνη της.

Σύμφωνα με την Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας , ο οργανισμός που καθόρισε τα κριτήρια διάγνωσης της ινομυαλγίας το 1990, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα αυτής της νόσου είναι: γενικευμένος χρόνιος μυϊκός πόνος στο σώμα, κόπωση, διαταραχές ύπνου, προβλήματα γνωστικής και μνήμης, καθώς και κατάθλιψη και άγχος. Μεταξύ 2 και 4% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει, αλλά οι γυναίκες είναι οι πλέον πληγείσες.

Για είκοσι χρόνια, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναγνώρισε την ινομυαλγία ως ρευματική νόσος (ιδιαίτερα ως διαταραχή των μαλακών ιστών), αλλά ορισμένοι ειδικοί δεν είναι πεπεισμένοι για τα σωματικά αίτια της και είναι διατεθειμένοι να εμφανίσουν μια πιθανή ψυχοκοινωνική προέλευση.

Αυτή η διαμάχη γύρω από την ινομυαλγία, που προστέθηκε στην αδυναμία να μελετήσει στα απομεινάρια ενός αποθανόντος μια κατάσταση που δεν αφήνει φυσικές συνέπειες, φαίνεται να αμφισβητεί την υποτιθέμενη ασθένεια που βασανίστηκε η Frida Kahlo.

Ιατρικές μελέτες σχετικά με την ινομυαλγία το συνδέουν με μια ανώμαλη επεξεργασία της αίσθησης του πόνου. Υπάρχουν ιδιαίτερα δύο μηχανισμοί που εμπλέκονται με χρόνιο πόνο (χαρακτηριστικό σύμπτωμα ρευματικών ασθενειών όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ινομυαλγία): το ένα αφορά το Περιφερικό Νευρικό Σύστημα και ένα άλλο που σχετίζεται με το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα.

Ο πρώτος μηχανισμός οφείλεται σε διαταραχή στα περιφερικά νεύρα, σε εκείνους που λαμβάνουν πληροφορίες από τα αισθητήρια όργανα και ελέγχουν τις κινήσεις των σκελετικών μυών. Οι ανωμαλίες μπορούν να δημιουργηθούν με διάφορους τρόπους και να προκαλέσουν αύξηση του πόνου: «τα φυσικά τραυματικά συμβάντα, μια άλλη ασθένεια, ατυχήματα ή μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να συσχετιστούν με την εμφάνιση της ινομυαλγίας», εξήγησε. Rubén Burgos Vargas, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του UNAM και γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο του Μεξικού.

Ο δεύτερος μηχανισμός λειτουργεί στο επίπεδο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και παράγει μια ενίσχυση της ευαισθησίας του πόνου.

Υπό κανονικές συνθήκες, οι πληροφορίες που προέρχονται από τα νευρικά τερματικά των αισθητηρίων οργάνων φτάνουν στον νωτιαίο μυελό (όπου γίνεται επεξεργασία πόνου) και παράγουν την απελευθέρωση χημικών ουσιών (που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές) που διεγείρουν την αίσθηση του πόνου και το μεταδίδουν σε άλλα κέντρα του εγκεφάλου.

Αυτή η μετάδοση αναγκάζει το σώμα να δημιουργήσει αποκρίσεις στρες ή καρδιοπνευμονικές αλλοιώσεις, χαρακτηριστικές στην αντίληψη του πόνου.

Παράλληλα, στον νωτιαίο μυελό υπάρχουν και άλλα συστήματα, που ονομάζονται ανασταλτικά, που είναι υπεύθυνα για τη μείωση της απελευθέρωσης διεγερτικών ουσιών και τη διαμόρφωση της μετάδοσης πληροφοριών από αισθητικούς υποδοχείς.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η ινομυαλγία συνδέεται με την υπερβολική απελευθέρωση των διεγερτικών πομπών του νωτιαίου μυελού, η οποία αντανακλάται σε μεγαλύτερη μετάδοση σημάτων πόνου.

Σύμφωνα με τον Burgos Vargas, αυτή η ανωμαλία έχει γενετική προέλευση: «Από βιολογική άποψη, υποτίθεται ότι υπάρχει μια γενετική προδιάθεση, δηλαδή ότι υπάρχουν γονίδια που εμπλέκονται στο μεταβολισμό των μεσολαβητών της λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων, ιδιαίτερα αυτών που σχετίζονται με τους υποδοχείς του πόνου. "

58 χρόνια μετά το θάνατο της Frida Kahlo, η ινομυαλγία εξακολουθεί να παρουσιάζεται ως μια άγνωστη ασθένεια.