Το Σύνδρομο Postpolio

• Ενδέχεται 17, 2024

Το σύνδρομο Postpolio (SPP) είναι μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει επιζώντες πολιομυελίτιδας ανά πάσα στιγμή, από 10 έως 40 χρόνια, μετά την ανάκτηση από την αρχική προσβολή του ιού.

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Υγείας μετά την Παρηγορία, αυτές οι μακροπρόθεσμες φυσικές συνέπειες περιλαμβάνουν νέα συμπτώματα που αναγνωρίζονται από την ιατρική κοινότητα και χαρακτηρίζονται από επιπλέον εξασθένηση των μυών που είχαν προηγουμένως υποστεί βλάβη από την πολιομυελίτιδα.

Τα συμπτώματα είναι: κόπωση, βραδεία προοδευτική μυϊκή αδυναμία, πόνοι μυών και αρθρώσεων και μυϊκή ατροφία. μερικοί δοκιμάζουν μόνο μικρά συμπτώματα ενώ άλλοι αποκτούν μυϊκή ατροφία του νωτιαίου μυελού.

Ο βαθμός στον οποίο οι επιζήσαντες πολιομυελίτιδας θα υποφέρουν από το σύνδρομο εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο έχουν επηρεαστεί από την πρώτη επίθεση της νόσου. Οι ασθενείς που είχαν μόνο ελάχιστα συμπτώματα σε μια πρώτη επίθεση και οι οποίοι στη συνέχεια απέκτησαν SPP πιθανότατα θα παρατηρήσουν μόνο ήπια συμπτώματα.

Τα άτομα που είχαν αρχικά πληγεί από τον ιό της πολιομυελίτιδας μπορεί να αποκτήσουν μια πιο οξεία περίπτωση SPP με μεγαλύτερη απώλεια μυϊκής λειτουργίας, δυσκολία στην κατάποση και περισσότερες περιόδους κόπωσης.

Προσοχή στην πολιομυελίτιδα στο Μεξικό

Από τον Μάιο του 2008, υπάρχει μια κλινική ολοκληρωμένης φροντίδας στο σύνδρομο Postpolio στο Εθνικό Ινστιτούτο Αποκατάστασης (INR). Η κλινική, που οδηγείται από τον Σύνδεσμο Post Polio Association Litaff, Α.Π. (APPLAC), αντιμετωπίζει άτομα με επακόλουθα της πολιομυελίτιδας ή εκείνα που ήδη πάσχουν από το σύνδρομο.

Στο Μεξικό, όπως και σε άλλες χώρες του κόσμου, μεταξύ των ετών 1940 και 1950, εμφανίσθηκαν αρκετές επιδημίες πολιομυελίτιδας. Ως επακόλουθο αυτής της κατάστασης, σήμερα υπάρχει μια γενιά ανθρώπων ηλικίας 50 έως 60 ετών που είναι θύματα της ΣΠΠ, οι οποίοι δεν έχουν επαρκή διάγνωση ή προσοχή. Το σύνδρομο έχει αναγνωριστεί από τον τομέα της υγείας ως "πρόβλημα υψηλής συχνότητας αναπηρίας".

Η κοινότητα ειδικών συνιστά ότι εάν υπάρχει υποψία ότι θα έχει SPP, δεν αυτοδιάγνωση. Η διάγνωση του συνδρόμου μετά την πολιομυελίτιδα είναι αποκλεισμός και είναι σημαντικό να απορρίπτονται (ή να θεραπεύονται) ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα που μπορεί να προκαλούν τη θλίψη.

Παρόλο που η έρευνα δεν έχει ακόμη εντοπίσει ένα φάρμακο που εμποδίζει ή καθυστερεί την αποδυνάμωση των μυών, τα συμπτώματα μπορούν να ελεγχθούν.